Ένας από τους ρόλους ζωής που επιθυμούσε πάντα ήταν εκείνος της μητέρας. Παρ’ όλα αυτά, δεν είχε ιδέα πόσο θα άλλαζε η καθημερινότητά της. Η Αθηνά Οικονομάκου εκμυστηρεύεται στο περιοδικό People και στη Μαρία Παπαϊωάννου…
«Άλλαξε η ζωή μου σε σημείο που δεν το είχα φανταστεί. Φυσικά προς το καλύτερο, αλλά κι αυτό είχε τις δυσκολίες του. Μέχρι να γεννήσω δεν είχα πάρει μυρωδιά για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ό,τι κι αν σου λένε, όσο κι αν σ’ το έχουν περιγράψει, εσύ αρχίζεις να το συνειδητοποιείς από τη στιγμή της γέννησης του παιδιού. Και όλη αυτή η διαδικασία παίρνει πολύ χρόνο. Τουλάχιστον σε εμένα πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να καταλάβω πόσο διαφορετική είναι η ζωή μου.
Τον πρώτο καιρό ήμουν σοκαρισμένη και έλεγα “τι κάνουμε;”. Πέρα από τα πρακτικά θέματα που έχουν να κάνουν με το “πώς το πλένω;”, “τι θέλει τώρα;”, “γιατί κλαίει;”, είναι και το συναισθηματικό. Ένα πλάσμα έρχεται στον κόσμο, καταλαμβάνει το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής σου και είναι το μόνο που σε αφορά. Όλα τα άλλα έχουν δευτερεύουσα σημασία. Ταυτόχρονα όμως σου λείπουν και τα κομμάτια της ζωής που είχες μέχρι πριν μείνεις έγκυος. Μέχρι λοιπόν τα 31 μου που γέννησα τον Μάξιμο είχα μάθει σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Ήμουν ανεξάρτητη, ό,τι ώρα ήθελα έβγαινα, είχα προσωπικό χρόνο με τον άντρα μου, έκανα πολλά ταξίδια. Ξαφνικά λοιπόν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Καταλαβαίνεις ότι καλείσαι να ισορροπήσεις πολλά πράγματα μέσα σου. Γι ’αυτό, άλλωστε, το πρώτο διάστημα που μια γυναίκα γίνεται μανούλα είναι αρκετά δύσκολο» εξομολογείται.
Όταν τη ρωτούν κατά πόσο το παιδί αλλάζει τις ισορροπίες της σχέσης ενός ζευγαριού απαντάει:
«Εντελώς. Έρχεται ένας τρίτος άνθρωπος, που ξαφνικά είναι ό,τι πιο σημαντικό και για τους δυο σας. Συγχρόνως δεν έχεις ελεύθερο χρόνο, υπάρχει ένταση, άγχος και βιώνεις από κοινού με τον σύντροφό σου μια κατάσταση που όλα είναι άγνωστα και πρωτόγνωρα. Η γυναίκα μάλιστα αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα αρκετά γρήγορα. Από τη στιγμή που μένει έγκυος, θα έλεγα. Ο άντρας αργεί και θέλει περισσότερο χρόνο για να το συνειδητοποιήσει. Στη δική μου περίπτωση ο Φίλιππος ευτυχώς ασχολήθηκε επί της ουσίας με τον μικρό από τη γέννησή του. Στο πρώτο διάστημα της εγκυμοσύνης όμως είχε τύχει πολλές φορές να κάνω σαν τρελή επειδή, για παράδειγμα, το μωρό κουνήθηκε και εκείνος ήταν πιο χαλαρός, διότι δεν μπορούσε να αντιληφθεί όλα όσα βίωνα. Ήταν λογικό. Δεν είχε τη δική μου ένταση ούτε τον ίδιο ενθουσιασμό.
Μάλιστα κάποια στιγμή παραπονιόμουν, ώσπου κατάλαβα ότι δεν έχει καμία σχέση το πώς βιώνει μια γυναίκα την εγκυμοσύνη σε σχέση με τον άντρα. Αλλά ακόμα και μετά τη γέννηση του μωρού, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όσο κι αν ασχολείται ο Φίλιππος, όσο κι αν με βοηθάει, το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης το έχω εγώ γιατί το παιδί εξαρτάται απόλυτα από εμένα».
Έχουν σκέψεις για να μεγαλώσουν κι άλλο την οικογένειά τους; «Ναι, θέλω να κάνω δεύτερο παιδί. Ακόμα κι αν μου είναι δύσκολο λόγω συνθηκών, δουλειάς και κούρασης, θέλω να το κάνω για τον Μάξιμο. Είναι πολύ ωραίο να έχεις ένα αδελφάκι. Εξίσου σημαντικοί είναι και οι φίλοι στη ζωή. Μάλιστα πολλές φορές μπορεί να συνδεθείς μαζί τους και να αποκτήσεις πιο στενή σχέση απ’ ό,τι με τα αδέλφια σου. Πιστεύω όμως ότι αν οι γονείς δημιουργήσουν μια υγιή σχέση ανάμεσα στα παιδιά τους τότε ο αδελφός ή η αδελφή είναι στήριγμα και η καλύτερη παρέα».
Διαβάστε ακόμα:
Με Η1Ν1 η Μαρία Σολωμού! «Δεν μπορώ να συνέλθω, πονάω παντού»
