Η Γεωργία Αβασκαντήρα και ο Γιώργος Χρανιώτης είναι ένα πολύ ευτυχισμένο ζευγάρι. Οι δυο τους έδωσαν συνέντευξη στο περιοδικό People και μίλησαν ανοιχτά για τη σχέση τους.
Νιώθω ότι εσείς οι δύο είστε αρκετά διαφορετικοί χαρακτήρες.
Γιώργος: Δεν είμαστε πολύ ταιριαστοί, είναι η αλήθεια. Μάλλον εγώ έχω μια πολυπλοκότητα ως χαρακτήρας. Υπάρχει αυτή η εσωστρεφής πλευρά μου που θέλω να πάρω τη σανίδα (σ.σ. λατρεύει το surf) και να φύγω ένα διήμερο μόνος μου. Να κλείσω το κινητό, να μην μπω καθόλου στα social media και να υπάρχει μόνο ένα τηλέφωνο ασφαλείας για τον πατέρα μου, που είναι άρρωστος. Αυτή η μοναχικότητα –και όχι μοναξιά– αισθάνομαι ότι με ισορροπεί. Το έκανα το Πάσχα. Έφυγα για 15 μέρες στη Σενεγάλη.
Γεωργία: Δυστυχώς, δεν μπορούσα να τον ακολουθήσω λόγω δουλειάς.
Γιώργος: Το μετάνιωσα βέβαια, γιατί θα μπορούσα να έχω γυρίσει νωρί- τερα και να κάνω Πάσχα με τη γυναίκα μου. Αν και απεχθάνομαι το ελληνικό Πάσχα με όλα αυτά τα εθιμοτυπικά, αρνιά και σούβλες. Το έβρισκα βάρβαρο ακόμη και την εποχή που έτρωγα κρέας.
Γεωργία: Θα το κάναμε όπως τα περσινά Χριστούγεννα, που πήγαμε για μεξικάνικο!
Η γνωριμία σας πώς προέκυψε;
Γιώργος: Το 2015 έπαιζα στον «Βουβό Σερβιτόρο» στο Faust. Και ήρθε η Γεωργία με μια κοινή μας φίλη να δουν την παράσταση. Με είχε ενημερώσει, βέ- βαια, η φίλη μου: «Θα έρθω με μια κοπέλα που μάλ- λον θα σου αρέσει πολύ».
Γεωργία: O Γιώργος ήταν πάντα ο αγαπημένος μου ηθοποιός. Ήμουν θαυμάστριά του από 13 ετών, την εποχή που έπαιζε στη σειρά «Για Μια Γυναίκα Και Ένα Αυτοκίνητο». Θυμάμαι στο σχολείο οι συμ- μαθήτριές μου έλεγαν «εμένα ο αγαπημένος μου είναι ο Brad Pitt, εμένα ο Johnny Depp». «Εμένα ο Γιώργος Χρανιώτης», απαντούσα.
Γιώργος: Τους «έφαγα» όλους! (γέλια)
Γεωργία: Όταν μου πρότεινε η φίλη μου να πάμε στην παράσταση που έπαιζε ο Γιώργος, αρνήθηκα. Της είπα «δεν υπάρχει περίπτωση να συναντήσω από κοντά τον Χρανιώτη, θα κοκκινίσω ολόκληρη». Είχα, επίσης, τον φόβο μήπως τον γνώριζα από κο- ντά και τον απομυθοποιούσα.
Γιώργος: Eγώ κατάλαβα από την αρχή ότι η Γεωργία είναι πολύ ντροπαλή. Έτσι, όταν μας γνώρισαν μετά την παράσταση η πρώτη κουβέντα που της είπα ήταν «Είναι ωραίο να ντρέπεσαι. Η ντροπή εί-ναι το συναίσθημα που θα σώσει στο μέλλον την ανθρωπότητα». Το δανείστηκα από μια ταινία του Ταρκόφσκι. Την επομένη, ζήτησα από την κοινή μας φίλη το τηλέφωνό της.
Γεωργία: Μου τηλεφώνησε την ώρα που δίδασκα στη σχολή χορού. Και μου πρότεινε να βγούμε. Μέσα μου, έτρεμα.
Πού δόθηκε το πρώτο ραντεβού;
Γιώργος: Στο σινεμά Νιρβάνα, στη λεωφόρο Αλε- ξάνδρας. Είδαμε την ταινία Birdman.
Γεωργία: Εκεί τον έκανα εγώ να κοκκινίσει! Στο διάλειμμα με ρώτησε πώς μου φαίνεται η ταινία και του απάντησα αυθόρμητα πως «μου αρέσει τόσο πολύ που σχεδόν ξέχασα ότι είμαι σινεμά μαζί σου»! Γιώργος: Και μετά την ταινία, πήγαμε για κρέπα.
Όλο το βράδυ δεν τη φίλησα και αυτό της στοίχισε πολύ! Το έκανα με σκοπό, όμως.
Γεωργία: Ήταν πολύ γλυκός. Με άφησε κάτω από το σπίτι, με χαιρέτησε και όλα καλά!
Γιώργος: Μετά, στο δεύτερο ραντεβού, της την έπεσα κανονικά. Την απήγαγα και την πήγα στο σπίτι μου.
Γεωργία: Μετά τοδεύτερο ραντεβού μείναμε μαζί τρεις ολόκληρες μέρες. Προέκυψαν όλα όμορφα και απλά.
Διαβάστε ακόμα: O Λάμπρος από τις «Άγριες μέλισσες» εξομολογείται τo άγνωστο περιστατικό με θαυμαστή της σειράς
